1
0
amigdalina witamina b17 co to jest na co pomaga

Amigdalina (witamina b17) – co to jest, na co pomaga?

Posted on

Amigdalina, znana także jako witamina B17, to temat, który wzbudza wiele emocji i kontrowersji. Jej unikalne właściwości przyciągają uwagę zarówno zwolenników medycyny naturalnej, jak i naukowców. Choć jest szeroko promowana jako substancja o prozdrowotnym działaniu, należy pamiętać o słowach Paracelsusa: “To dawka czyni truciznę”.

W naszym artykule przyjrzymy się bliżej amigdalinie. Odkryjemy, czym jest i jak wpływa na organizm. Zbadamy jej potencjalne korzyści dla zdrowia, a także poruszymy kwestie związane z jej suplementacją. Podamy możliwe skutki uboczne amigdaliny. Wyjaśnimy, dlaczego zyskała miano witaminy, mimo iż nią nie jest. Porozmawiamy też, czy warto włączyć witaminę B17 do diety i jakie są alternatywy. Zapraszamy do lektury, aby dowiedzieć się więcej o tej intrygującej substancji.

Spis treści:

Amigdalina – co to jest i jak działa?

Amigdalina, powszechnie znana jako witamina B17, jak również jako „letril” lub „laetrile” to związek chemiczny, który od lat budzi ciekawość naukowców i entuzjastów zdrowego stylu życia. Jej działanie fascynuje ze względu na kontrowersyjne połączenie potencjalnych korzyści zdrowotnych z naturalnie występującą toksycznością. Amigdalina występuje przede wszystkim w nasionach niektórych owoców, takich jak morele, brzoskwinie, czy jabłka. Po spożyciu, w organizmie zachodzi proces, podczas którego amigdalina uwalnia cyjanowodór – substancję, która w odpowiednich ilościach może być niebezpieczna. Właśnie ta właściwość sprawia, że należy podchodzić do jej suplementacji z ostrożnością. W tym artykule przyjrzymy się jej budowie i pochodzeniu, co pozwoli zrozumieć, jak działa na nasz organizm.

Amigdalina B17 – pochodzenie i budowa

Została po raz pierwszy wyizolowana w 1803 roku przez Pierre’a-Jeana Robiqueta i jego współpracowników. Ostrożność w związku z jej używaniem wynika z obecności cyjanku, który może być uwolniony w organizmie. Sama amigdalina nie jest toksyczna. Nazwa “witamina B17” dla amigdaliny została spopularyzowana w latach 50. XX wieku, głównie przez Ernesta T. Krebsa Jr., biochemika, który promował amigdalinę jako alternatywne leczenie przeciwnowotworowe. Krebbs nazwał ją “witaminą”, aby zasugerować, że jest niezbędnym składnikiem odżywczym, podobnie jak inne witaminy z grupy B.

Amigdalina jest naturalnym związkiem chemicznym należącym do grupy glikozydów. Występuje przede wszystkim w nasionach pestek owoców z rodzaju Prunus, takich jak morele, śliwy, brzoskwinie, oraz w gorzkich migdałach. Amigdalina składa się z dwóch cząsteczek cukrów – glukozy oraz amigdalinozy, które łączą się z grupą cyjanogenową. To właśnie ta część struktury odpowiada za uwalnianie cyjanowodoru w organizmie. Amigdalina stała się przedmiotem wielu badań, które próbują rozstrzygnąć jej rzeczywiste działanie oraz roszczenia dotyczące potencjalnych właściwości przeciwnowotworowych. Wiedza o jej pochodzeniu i budowie jest kluczowa dla zrozumienia, jak i dlaczego amigdalina oddziałuje na organizm.

Amigdalina – działanie na organizm

Amigdalina b 17, po spożyciu, przechodzi przez przewód pokarmowy, gdzie w wyniku działania enzymów trawiennych ulega rozkładowi na glukozę, benzaldehyd i cyjanowodór. To właśnie uwolnienie cyjanowodoru jest kluczowe dla jej kontrowersyjnej reputacji. Cyjanowodór, w małych stężeniach, jest uważany za nieszkodliwy, jednak jego większe ilości są toksyczne.

Mechanizm działania amigdaliny na poziomie komórkowym opiera się na teorii, że cyjanowodór może atakować komórki nowotworowe, które są rzekomo bardziej podatne na jego działanie ze względu na wyższe stężenie enzymu beta-glukozydazy. Ten enzym, obecny w większych ilościach w komórkach rakowych, rozkłada amigdalinę do cyjanowodoru, który następnie działa toksycznie na te komórki, nie uszkadzając zdrowych tkanek.

Jest to jednak hipoteza, która wciąż wymaga dalszych badań i potwierdzeń naukowych.

Jak widać, “witamina B17” wzbudza duże zainteresowanie badaczy. Jednak jej skuteczność, szczególnie w leczeniu chorób nowotworowych, pozostaje kontrowersyjna i nadal jest przedmiotem wielu badań. Poniżej możliwe działanie amigdaliny.

Możliwe działanie amigdaliny:

  1. Wsparcie w walce z nowotworami. To najczęściej przytaczane działanie amigdaliny. Istnieją badania in vitro i niektóre badania na modelach zwierzęcych, które sugerują, że amigdalina może wykazywać działanie przeciwnowotworowe, takie jak hamowanie wzrostu komórek nowotworowych i indukcja apoptozy (programowanej śmierci komórkowej). Jednakże wyniki tych badań nie zawsze przekładają się na skuteczność w leczeniu ludzi. Dotychczasowe badania kliniczne z udziałem ludzi niestety nie dostarczają jednoznacznych dowodów na skuteczność amigdaliny w leczeniu nowotworów.
  2. Działanie przeciwzapalne. Niektóre badania sugerują, że amigdalina działanie przeciwzapalne może wykazywać poprzez zmniejszanie stężenia prozapalnych cytokin, takich jak TNF-alfa i IL-6. Jednak te wyniki także wymagają dalszej weryfikacji w badaniach klinicznych.
  3. Wspomaganie układu odpornościowego. Pewne źródła sugerują, że amigdalina działanie korzystne może wykazywać także na układ odpornościowy, ale dowody naukowe są ograniczone. Większość z tych twierdzeń opiera się na badaniach laboratoryjnych, które nie zostały jeszcze potwierdzone u ludzi.
  4. Działanie przeciwbólowe. Istnieją doniesienia, że amigdalina może mieć właściwości przeciwbólowe, szczególnie w odniesieniu do przewlekłego bólu. Mechanizm tego działania nie jest jednak dokładnie poznany i wymaga dalszych badań.

Podsumowując, choć amigdalina wykazuje pewne obiecujące właściwości w badaniach laboratoryjnych, obecnie brakuje jednoznacznych dowodów na jej skuteczność w leczeniu chorób u ludzi. Badania kliniczne są niezbędne, aby potwierdzić jej działanie i określić jej bezpieczeństwo. Ważne jest również, aby być świadomym potencjalnych ryzyk związanych z jej spożywaniem. Zwłaszcza w większych ilościach, ze względu na możliwość uwolnienia toksycznego cyjanowodoru.

Witamina B17 – właściwości i potencjalne korzyści

Amigdalina b 17została zasugerowana jako związek o wielu potencjalnych korzyściach zdrowotnych. Jednakże znaczna część tych twierdzeń nie jest solidnie udokumentowana w literaturze naukowej. Zwolennicy witaminy B17 uważają, że może wspierać system odpornościowy, działać przeciwzapalnie oraz pomagać w detoksykacji organizmu. Niemniej jednak, brak jest jednoznacznych badań klinicznych, które potwierdzałyby te działania u ludzi.

Na co pomaga amigdalina?

Zwolennicy amigdaliny twierdzą, że jest skuteczna w profilaktyce i wspomaganiu leczenia niektórych chorób nowotworowych, a także w łagodzeniu bólu i poprawie kondycji skóry. Warto jednak zauważyć, że badania nad tym związkiem są mieszane. Niektóre wskazują na brak istotnego wpływu amigdaliny na wzrost nowotworów. Inne z kolei sugerują pewne ograniczone efekty antynowotworowe, lecz nie są one na tyle silne, by stały się podstawą do uznania jej jako standardowej terapii. Przykładowo, badanie przeprowadzone w 1982 roku przez badań Mayo Clinic nie wykazało znaczącej skuteczności amigdaliny w leczeniu nowotworów (Mayo Clinic Proceedings).

Witamina B17 a układ odpornościowy

Amigdalina b 17 bywa również promowana jako substancja wspierająca układ odpornościowy. Teoria ta opiera się na założeniu, że składniki amigdaliny mogą stymulować odpowiedź immunologiczną poprzez modulowanie aktywności białych krwinek i wpływanie na produkcję cytokin — cząsteczek biorących udział w procesach zapalnych. Jednakże, brak jest solidnych dowodów naukowych, które jednoznacznie wykazałyby, że amigdalina wzmacnia odporność w sposób bezpośredni i skuteczny. Badania w tej dziedzinie są nadal w toku, i choć niektóre wstępne wyniki wydają się obiecujące, potrzebne są dalsze prace, aby potwierdzić te właściwości w kontrolowanych warunkach klinicznych.

Suplementacja amigdaliny

Amigdalina, znana również jako witamina B17, zyskuje coraz większą popularność jako suplement diety. Coraz więcej osób zwraca uwagę na jej potencjalne właściwości wspierające zdrowie. Suplementacja amigdaliny jest wyborem dla tych, którzy poszukują naturalnych sposobów na urozmaicenie swojej diety.

Witamina B17 – gdzie kupić?

Z uwagi na kontrowersyjne działanie, wiele osób szuka w internecie haseł: witamina b17 gdzie kupić. Dla osób zainteresowanych suplementacją amigdaliny doskonałym wyborem mogą być Gorzkie pestki moreli 200 g – Astron. Produkt ten to naturalne źródło amigdaliny, co czyni go popularnym wyborem wśród osób poszukujących naturalnych suplementów. Sięgając po Gorzkie pestki moreli 200 g – Astron, pamiętaj o nieprzekraczaniu zalecanej dawki. Maksymalna ilość jąder pestek moreli spożywana na dobę to według Unii Europejskiej 2 sztuki. Nie przekraczać zalecanej dziennej dawki, gdyż pestki zawierają kwas cyjanowodorowy, który może prowadzić do zatruć w przypadku przekroczenia dziennego spożycia.

gorzkie pestki moreli 200g astron

Gorzkie pestki moreli 200 g – Astron

8
19.50 zł
Ilość
Dodaj do koszyka

Skutki uboczne amigdaliny

Amigdalina b 17, choć znana ze swoich potencjalnych korzyści, może powodować skutki uboczne, zwłaszcza gdy jest stosowana w nadmiernych ilościach. Jednym z głównych zagrożeń związanych z przyjmowaniem amigdaliny jest ryzyko zatrucia cyjanowodorem. Amigdalina w organizmie może się przekształcać w cyjanowodór, który w nadmiernych ilościach jest toksyczny.

Skutki uboczne amigdaliny – ryzyko i przeciwwskazania

Przyjmowanie nadmiernych ilości amigdaliny może prowadzić do objawów zatrucia cyjankami. W efekcie możliwe skutki uboczne amigdaliny to bóle głowy, zawroty głowy, nudności, wymioty oraz w cięższych przypadkach uszkodzenia układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Z tego powodu ważne jest, aby dokładnie przestrzegać zalecanych dawek.

Zalecenia Unii Europejskiej sugerują, że maksymalna ilość jąder pestek moreli, która może być spożywana bezpiecznie na dobę, to zaledwie 1-2 sztuki. Dawkę tę należy traktować jako orientacyjną, a osoby z chorobami wątroby, nerek, kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji. Cyjanowodór uwalniający się w trakcie rozkładania amigdaliny, w dawce 1mg na 1 kg masy ciała  może być śmiertelny (niedotlenienie organizmu).

Zachowanie ostrożności i umiaru przy stosowaniu amigdaliny jest kluczowe, aby uniknąć niepożądanych skutków ubocznych i cieszyć się jej potencjalnymi korzyściami w sposób bezpieczny.

Amigdalina dawkowanie i forma suplementacji

W kwestii amigdalina dawkowanie, wszystko zależy od wybranej formy tej substancji. Amigdalina jest bowiem dostępna w różnych formach suplementacji, które pozwalają na indywidualne dostosowanie do potrzeb użytkownika. Najczęściej spotykane formy to kapsułki, które umożliwiają precyzyjne dawkowanie, oraz naturalne źródła amigdaliny, takie jak pestki moreli, wiśni, brzoskwiń, śliw i jabłek. Przy korzystaniu z naturalnych pestek ważne jest, aby zachować umiar – zaleca się spożywanie nie więcej niż 1-2 pestki moreli dziennie, ze względu na zawartość amigdaliny, która może przekształcać się w toksyczny cyjanowodór. Przed rozpoczęciem suplementacji warto skonsultować się z lekarzem, aby dobrać odpowiednią dawkę i formę przyjmowania tej substancji.

Czy warto stosować amigdalinę?

Decyzja o stosowaniu amigdaliny zależy od wielu czynników, w tym stanu zdrowia osoby i jej celów zdrowotnych. Niektórzy uważają amigdalinę za środek wspomagający w terapii różnych dolegliwości, zwłaszcza w kontekście niekonwencjonalnego podejścia do zdrowia. Jednak ważne jest, aby pamiętać, że amigdalina nie jest oficjalnie uznawana jako lek przeciwnowotworowy w medycynie konwencjonalnej.

Amigdalina w leczeniu wspomagającym – co warto wiedzieć?

Amigdalina zdobyła popularność jako część niektórych terapii wspomagających dzięki przypisywanym jej właściwościom zdrowotnym. Zanim jednak zdecydujemy się na taką suplementację, warto dokładnie zrozumieć jej działanie oraz potencjalne ryzyko. Chociaż niektóre badania sugerują, że amigdalina może mieć działanie przeciwnowotworowe, wyniki są na tyle kontrowersyjne, że nie wdrożono jej do powszechnego stosowania. Zawsze należy rozważyć wszystkie aspekty i najlepiej skonsultować się z lekarzem przed włączeniem jej do terapii wspomagającej.

Alternatywy dla witaminy B17

Alternatywą dla witaminy B17, uważaną za bezpieczniejszą, są antyoksydanty. Antyoksydanty to związki, które neutralizują wolne rodniki, odgrywające kluczową rolę w procesach oksydacyjnych zachodzących w organizmie.

W małych ilościach wolne rodniki mogą pełnić pozytywne role, między innymi w sygnalizacji międzykomórkowej i w obronie przed patogenami. Jednak gdy dochodzi do ich nadmiernej produkcji, mogą prowadzić do uszkodzeń komórek, białek i DNA, co z kolei może przyczyniać się do rozwoju chorób przewlekłych, w tym nowotworów.

Antyoksydanty przeciwdziałają temu procesowi, neutralizując wolne rodniki i chroniąc komórki przed uszkodzeniami oksydacyjnymi. Można je znaleźć w wielu produktach spożywczych, takich jak owoce (na przykład jagody, kiwi), warzywa (szpinak, brokuły), orzechy i ziarna.

Niektóre substancje, które można znaleźć w suplementach diety, są badane pod kątem wspomagania terapii nowotworowej, ale ważne jest, żeby podkreślić, że żadna z nich nie zastąpi leczenia onkologicznego. Oto kilka przykładów substancji, które wzbudziły zainteresowanie naukowców:

  1. Kurkumina: Aktywny związek znajdujący się w kurkumie, który ma właściwości przeciwzapalne i antyoksydacyjne. Badania sugerują, że może ona wspomagać walkę z niektórymi nowotworami, jednak potrzebne są dalsze badania.
  2. Resweratrol: Związek znajdujący się w winogronach i czerwonym winie, który wykazuje właściwości antyoksydacyjne i przeciwzapalne. Badania laboratoryjne sugerują jego potencjał w hamowaniu wzrostu komórek nowotworowych.
  3. Katechiny: Obecne w zielonej herbacie, znane ze swoich właściwości antyoksydacyjnych. Niektóre badania laboratoryjne wskazują na ich zdolność hamowania wzrostu komórek rakowych.
  4. Kwasy tłuszczowe omega-3: Można je znaleźć w oleju rybnym i niektórych algach. Wykazują właściwości przeciwzapalne i pewne badania sugerują ich rolę w zmniejszaniu ryzyka rozwoju niektórych nowotworów.
  5. Witamina D: Badania wskazują na możliwy związek między odpowiednim poziomem witaminy D a zmniejszonym ryzykiem pewnych typów nowotworów, choć dowody nie są jednoznaczne.

Zostaw komentarz

Twój adres email nie będzie publikowany

Powiązane artykuły